تنبیه در محیط کار!
تنبیه از هر نوعی و به هر میزانی و در هر سطحی و به هر شکلی که باشد، از کسر از حقوق تا تنزیل مقام تا خرید بستنی برای بقیه، نخستین پیامد مستقیمش احساس سرخوردگی تنبیه شونده و نتیجتا کاهش انگیره او و متعاقبا کاهش عملکرد او و البته ایجاد احساس نفرت در او نسبت به تنبیه کننده است.
تنبیه یعنی اشتباه را با اشتباه پاسخ دادن.
تنبیه یعنی ضعف تربیت کننده در مقابل تربیت شونده.
ممکن است سوال شما این باشد که با رفتار های اشتباه و خطاهای کارکنان پس چه باید کرد؟
پاسخ کوتاه است: بازخورد!
بازخورد دهید.
رفتارهای اشتباه را با بازخوردهای صحیح و هدفمند پاسخ دهید.
یک بازخورد صحیح در وهله اول باید شخصیت فرد را از رفتار او تفکیک کند.
به کسی که تاخیر کرده نگویید تو بی نظم هستی!
در وهله اول به او اطمینان دهید که شخصیتش را محترم می شمارید، بنابراین می توانید بگوئید شما انسان دلسوز و متعهدی هستید.
سپس در مورد رفتاری که اتفاق افتاده صحبت کنید، مثلا اینکه شما امروز نیم ساعت تاخیر داشته اید.
آنگاه او را از پیامدهای رفتار نادرست آگاه کنید.
مثلا توضیح دهید که تاخیر شما باعث معطل شدن مشتری و اختلال در کار همکاران و ... می شود.
در وهله بعد، در مورد انتظارات و الگوهای خودتان صحبت کنید.
اینکه از نظر شما رفت و آمد و انضباط کاری چگونه باید باشد و تاخیر تا چه میزان مجاز یا غیر مجاز است.
و در انتها در مورد عواقب تکرار صحبت کنید.
البته نه با تهدید بلکه قاطعانه و بر اساس انضباط سازمانی تان او را آگاه کنید.
یک بازخورد صحیح می تواند هم جنبه آموزشی داشته باشد، هم جنبه انگیزشی، هم فرهنگ سازی و هم حمایتی.
فراموش نکنید، مدیر تنبیه می کند و یک رهبر بازخوردهای هدفمند ارائه می دهد.
شاید این مطالب برای شما مفید باشد:
