قرارداد روانشناختی در مدیریت منابع انسانی

تصور کنید کارمندی به مدیرش میگه من برای انجام این کار مهارت لازم رو ندارم و حتما باید برم فلان دوره آموزشی رو ببینم و مدیرش بگه نه نشد ما تو قراردادمون این موضوع رو ننوشتیم که شما رو بفرستیم‌ کلاس و براتون هزینه کنیم!!!

یا کارفرمایی از کارمندش بخواد تایم بیشتری روی کارش متمرکز بشه و مسئولیت پذیری بیشتری داشته باشه و کارمند بگه این ها توی قرارداد ما نوشته نشده پس نمیتونم !!


باید بدونیم همه قول و قرارها آن چیزی نیست که در قرارداد کتبی نوشته میشه. توی اون قرارداد که الزام قانونی داره عنوان شغلی، دستمزد، مدت زمان قرارداد و ... رو مینویسن و نانوشته ها و انتظارات زیادی میمونه که حاصل انتظارات دو طرف هست که بهش میگن (قرارداد روانشناختی)

مثلا کارمند انتظار رشد و پیشرفت داره، انتظار داره آموزش ببینه و مهارتهاش تقویت بشه و تجربه اندوزی کنه و کارفرما توقع داره کارمند همه اون دانش و مهارتی که توی رزومه نوشته بود رو با خودش بیاره، با تعهد کارش رو انجام بده، مسئولیت پذیری بیشتری نسبت به کارش داشته باشه و ...

هیچ کارفرمایی قبول نمیکنه که کارمندش در انجام وظایفش بی مسئولیت باشه برای همین این‌مورد رو توی قرارداد نمیاره!!

معمولا پرسنل هم حق اضافه کردن بندی به قرارداد کار هم ندارن!

اینجا فقط میمونه وجدان کاری و اخلاق حرفه ای دو طرف


کارفرما اگه عدم رعایت قرارداد روانشناختی رو احساس کنه اتمام قرارداد میزنه و عدم نیاز ولی عدم تعلق کارفرما به قرارداد روانشناختی باعث میشه کارکنان تعهد و تعلق خاطرشون رو نسبت به محل کار از دست بدن و نسبت به سازمان بدبین بشن از خودشون رفتار مخرب نشون بدن و در نهایت استعفای عاطفی و خروج از سازمان...

به نظر شما منابع انسانی با کمک چه ابزار و وسیله و دوره ای میتونه این قرارداد روانشناختی رو بین کارمند و‌کارفرما جا بنداریم تا دو طرف پایبند باشند؟؟!

 

نوشته سمیرا عبدالهی

 

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

تفاوت بین نیروی انسانی و منابع انسانی و سرمایه انسانی