پل های پشت سر را خراب نکنیم !!
همه سازمان های جهان با پدیده از دست دادن کارکنان شایسته مواجه هستند.حتی بهترین کارفرمایان دنیا هم در معرض چنین پدیده ای هستند.
با از دست دادن کارکنان هزینه های زیادی به سازمان تحمیل می شود. باید فرد جدیدی استخدام شود و آموزش ببیند و گاهی چند ماه وقت صرف کند تا یاد بگیرد و بتواند جای خالی کارمند شایسته قبلی را پرکند. کارکنان خوب ما هم باید بخشی از وقت خود را صرف یاد دادن به تازه واردها کنند. در این موارد برند کارفرمائی سازمان هم لطمه می خورد چرا که نمی تواند کارکنان خوب خود را حفظ کند. پس همه سازمانها باید نگران رفتن این قبیل کارکنان باشند و از این اتفاق حتی الامکان پیشگیری و جلوگیری کنند.
در روبرو شدن با پدیده ترک کار کارکنان شایسته چند موضوع مهم وجود دارد که باید مراقبشان باشیم:
اول: تعداد کارکنانی که می روند و نسبت (درصد) آنها به کل کارکنان و روند این نسبت در طول زمان
دوم: کیفیت و مهارت و قابلیت های کارکنانی که می روند
سوم: کیفیت رفتن کارکنانی که می روند. نباید اجازه بدهیم کارکنان شایسته با قهر و دلخوری از سازمان بروند. باید با آنها در موقع رفتن حتی الامکان محترمانه و منصفانه رفتار کنیم تا امکان بازگشت احتمالی آنها منتفی نشود. کارکنانی که ما را ترک می کنند می توانند سفیر ترویج برند سازمان ما باشند و رابطه عاطفی مثبت خود را با ما حفظ کنند.
چهارم: مهم ترین موضوعی که باید آن را مدیریت کنیم تاثیر رفتن کارکنان شایسته بر روی کارکنانی است که می مانند. کارکنانی که می مانند نباید تصور کنند که سازمان نگران از دست دادن کارکنان خوب خود نیست و آنها را بعد از آن که مورد استفاده قرار گرفتند و تاریخ مصرفشان تمام شد دور می اندازد. آنها باید ببینند و مطمئن باشند که سازمان و مدیران آن همه تلاش خود را برای حفظ کارکنان شایسته به کار گرفته اند. این کار ، آنها که مانده اند را نسبت به سازمان خوش بین تر و وفادارتر می کند.
📌دکتر بهزاد ابوالعلایی
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
