تا دوران دبیرستان فکر می کنیم کمالگرایی یه ویژگی مثبت و باکلاسه و هرکی بهمون می‌گفت کمالگرا به خودمون افتخار می‌کردیم.
اما از یه جایی به بعد به مشکل خوردیم وقتی که دیدیم سر کلاس با اینکه جواب سوالی رو می دونیم دستمون رو بالا نمی گیرم چون میترسم جوابمون کامل نباشه!
یا وقتی تو بازی بسکتبال به حلقه می رسیدیم لحظه آخر پاس می دادیم چون نمی خواستیم ریسک کنیم. فکر می کردیم اگه شوتمون گل نشه همه چی تمومه و دیگه باختیم!
یادمه یه روز مشاورم بهم گفت به‌خاطر کمالگراییته که به چیزایی که می خوای نمی رسی! گفت تو منتظری تا یه روز آسمون صاف و بدون حتی یه لکه ابر باشه، می خوای همه چی بر وفق مرادت باشه تا شروع کنی و خبر بد اینکه اون روز هرگز نمی‌رسه...
راست می گفت، کمالگرایی یه نوع اسارته! یه ایده‌آل دست نیافتنی که واسه خودت می‌سازی و جرئت حرکت کردنو ازت می گیره.
گفتم چیکار کنم که اینطوری نباشم؟
گفت فقط کافیه باور کنی که به اندازه کافی خوبی، ممکنه شما در یه زمینه هایی عالی نباشی ولی خوبی و همین برای حرکت کردن کافیه...
خلاصه که این ویژگی باکلاس فقط مختص منو شما نیست همه درگیرش هستن پیشنهادم اینه در یک سری تست های شخصیت شناسی شرکت کنید هزینه ای هم نداره چون رایگانه اینطوری نسبت به خودتون استعدادهاتون و حتی به ویژگی های شخصیتی که دارید پی می برید و این موضوع به شما در زندگی و آینده شغلی خیلی کمک می کنه تا در همه مراحل موفق باشید.
ما ایت تست هارو به شما پیشنهاد می دیم:
تست هوش هیجانی یا همان EQ
تست هوش گاردنر
تست ذهن آگاهی
شما چه راه‌حل‌هایی برای کم کردن کمالگرایی به ذهنتون می‌رسه؟
