چه زمانی به ارتقا شغلی نه بگوییم؟!
قانون پیتر یا (اصل حد بی کفایتی پیتر در مدیریت) میگه که توی سازمان، برای ارتقا افراد به یک موقعیت شغلی جدید، به جای اینکه توانمندی ها و شایستگی های فرد برای فعالیت در موقعیت جدید سنجیده بشه، توانمندی و دستاوردهای اونها در موقعیت قبلی ملاکی برای ارتقا شغلی میشه.
برای مثال اگر ما یک کارشناس با تجربه باشیم و در موقعیت شغلی فعلی همه وظایف محوله رو به بهترین شکل انجام بدیم، این احساس به ما دست میده که حق ما خورده شده و جلوی پیشرفت ما گرفته شده و باید ارتقای شغلی پیدا کنیم.
این احساس تا زمانی که به جایگاه شغلی برسیم که توش حد مشخصی از بی کفایتی رو احساس کنیم ادامه داره.
این شکلی میشه که ما تا حد بی کفایتی مون ارتقا پیدا می‌کنیم. بنابراین اگر پیشنهاد ارتقا شغلی دریافت کردید؛ قبل پذیرش ارتقا ببینید موقعیت جدیدی که قرار هست واردش بشید به چه صلاحیت ها و شایستگی هایی نیاز داره.
اگر دیدین مهارت و شایستگی های مرحله جدید رو هنوز ندارید، پذیرش ارتقا شغلی رو مشروطه بپذیرید و قبلش شروع به توسعه و بالا بردن آمادگی خودتون برای موقعیت جدید بکنید.
منبع: اندازه
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
